“Var mısın yok musun ?” yarisma programini seyrederken aklima geldi birden “frame of reference” referans çerçevesi kavramı. Yarısmacılar son tekliflere yaklaşıp, bankacının vermis oldugu teklifi kabul edince; bu sefer altında hicbir pragmatik bulgu olmaksızın verdikleri kararın dogrulugunu kanıtlamak uğruna yüksek teklif içeren kutunun çıkmasına odaklanıyorlar. Peki burada değişmeyen ve değişen şeyler neler. Değişmeyen şey kutunun içindeki para, değişen şey ise referans çerçevesi. Teklifi kabul etmediysek, küçük miktar açalım, yok kabul ettiysek büyük çıksın ki pişman olmayalım.
Insan ilişkilerinde ilk sırada önemli olan kriter niyet ise, ikincisi referans çerçevesidir diye düşünüyorum. Birbirimizi anlamak için karşılıklı referans noktalarımızın ne oldugunu anlamak (Empati) ve ona göre anlaşmaya çalışmalıyız (niyet). Bu iki kritere bir de beynimizin sürekli dış dünyadaki her olayı *tamamlamak arzusunun oldugunu da dikkate alırsak, iletişimdeki en önemli problemleri ortadan kaldırabiliriz diye düşünüyorum.
Yağmur örnegini ele alalım. Agustos ayında Antalyaya tatile giderken yağmur yağarsa üzülürüz ama o sırada mahsulu için su bekleyen bir çiftçi olsaydık mutlu olacaktık. Duygular değişik ama değişmeyen tek şey var “ Yağmurun yağması”.
*Duyularımız ile dış dünyadaki olayları 2 boyutlu olarak algılarız ve 3. boyutu ve buna yüklenecek anlamı beyin yükleyip, depolar. Bunun en güzel örnegi hafızadaki bilgilerin sürekli olarak update olarak saklanmasıdır. Hafızanızda saklamıs oldugunuz bir anı, en son hatırlandığı şekilde saklanır. Beyin sürekli olarak içtem gelen benlik, inanç, değer vb. gibi filtreleri çalıştırarak anlam yükler.
1 yorum:
Tesbitiniz çok doğru,son kutu açmalar para kazanmaktan öte en az nasıl üzülürüm olayına dönüyor...))
Yorum Gönder